در حال حاضر، افزون بر ترس و وحشتِ ناشی از وجود بمب‌های هسته‌ای که [متاسفانه] زمین به وجودشان مزّین است، دشوار بتوان تصور کرد که آن‌چه همراه با جنگ هسته‌ای می‌آید، تنها تندبادهای ویرانگر باشد. در واقع، مسئلۀ دیگر، آثارِ چنین رویدادی‌ست که در هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌های پس از آن نمایان خواهد شد.
به کمک ادواتی که تاکنون ساخته‌ایم، توانسته‌ایم مکان‌های پُرشکوهی نظیر ماه، مریخ، پلوتو، و حتی آن‌سوی مرزهای منظومۀ شمسی را از نزدیک ببینیم و بررسی کنیم. اما در این میان، هنوز خورشید یک استثناء است. خورشید با دمای مرکزیِ نزدیک به 15 میلیون درجۀ سلسیوس، و ابعادی بالغ بر 1.3 میلیون برابر زمین، احتمالاً جرأتی وافر و فناوریِ درخوری می‌طلبد تا بتوان به مصافش رفت.
حال، آژانس فضایی اروپا با عزمی راسخ برای بررسیِ امواج گرانشی، خود را ملزم به ارسال فضاپیما به مدار این غول عظیم و داغ می‌داند.
اگر شما یک بازپرس جنایی باشید، قطعاً اثر انگشتِ مجرم از جملۀ موارد مهمی‌ست که در صحنۀ جرم نیاز به تشخیص و شناسایی آن دارید. اما سوای سودمندیِ روش‌های فعلیِ تشخیص اثر انگشت، هنوز نمی‌توان با استفاده از آن‌ها اطلاعات مهمِ شیمیایی نظیر دی‌ان‌ای و یا سرنخی از تماس احتمالیِ مجرم با مواد منفجره را به‌دست آورد.
فیزیک‌دان‌ها برای سفر در زمان، به ماشینِ زمانِ «تاردیس» در سریالِ علمی‌تخیلیِ دکتر هو علاقه‌مندند. اخیراً دو پژوهشگر به نام‌های بِن تیپِت و دیوید تْسَنگ توانسته‌اند ریاضیاتِ سفر در زمان را توضیح دهند و مقاله‌شان را در نشریۀ گرانش کلاسیک و کوانتمی به چاپ برسانند.
در سال 2012 دانشمندان دست به مطالعه‌ای زدند تا بتوانند میزان گرانشی که انسان می‌تواند در آن بر روی سطح آب بدود را پیش‌بینی کنند.
در فهرستِ عجیب‌ترین اجرام کیهانی، کِلت-9بی KELT-9b یک مدعی‌ست! با ابعادی در حدود سه برابر مشتری (که بزرگ‌ترین سیارۀ منظومۀ ما است) و البته چگالی معادل نصف آن، این سیاره از عجیب‌ترین اجرام سماوی است.
پزشکان برای بررسی استخوان‌های آسیب‌دیده ابتدا از پرتو X برای تولید یک تصویر مشخص و قابل ارزیابی استفاده می‌کنند. چنین ابزاری برای باستان‌شناسان هم راه‌گشا است.
تنها یک مکان در کل کیهان هست که ما به طور قطع می‌دانیم حیات در آن وجود دارد؛ زمین؛ مکانی که روی آن ایستاده‌ایم. اما باید گفت مدت زیادی نیست که در دیگر نقاط آسمان به دنبال حیات می‌گردیم و از طرفی، فعلاً امکانات ما برای کاوش حیات در سیاراتِ دیگر بسیار محدود است. اما به احتمال زیاد، ما [ساکنین زمین] بر اساس معادلۀ درِیک (Drake Equation) تنها ساکنین کیهان نیستیم. مشکل آن‌جاست که ما تاکنون برای یافتن حیات به دنبال منظومه‌های خورشیدیِ شبیه به منظومۀ خودمان بوده‌ایم. خصوصاً ستاره‌هایی مانند خورشیدِ ما چندان متداول نیستند.
دانشمندان تنها 5 درصدِ مادۀ کیهان را می‌توانند شناسایی کنند. مابقی را «تاریک» نامیده‌اند؛ چیزی غیرقابل مشاهده که می‌دانیم وجود دارد، اما از ماهیتش اطلاعی در دست نداریم. 68 درصد کیهان از چیزی که اصطلاحاً به آن انرژیِ تاریک گفته می‌شود، ساخته شده، و گمان می‌رود که در انبساط کیهان نقشی تأثیرگذار دارد. 27 درصدِ دیگر، به عنوان مادۀ تاریک شناخته می‌شود و اگرچه قابل رؤیت نیست، اما کشش گرانشیِ مؤثری ایجاد می‌کند.
